I descided to start a new blog about how my life came to a point that I felt it had to turn around. I never knew a car accident with my daughter Meg was going to be that important point in my life, but I now realise it was that moment. Now the time is right to start blogging about my life eversince June 6th 2014 and about how my daily life is now. I cannot predict how often and much iI wil be writing a post here, but I just feel it as a right moment to start doing so.
I hope it wil give you some insight of what we are going through.
Lieve Kim, fantastische moeder en vriendin!
ReplyDeleteWe waren op het werk de nieuwe kalender aan het maken voor het hele voorjaar 2015. En zo kwamen we uiteindelijk bij 6 juni. 6 juni is in Zweden een Nationale feestdag, die groots gevierd wordt, ook in Höör! Daarna kwam het voorjaars-programma binnen van de muziekschool... met een heel kalender vol met aktiviteiten en optredens. Op 6 juni 2015 speelt Pepe met de marimaband op Nationaldagen!
6 juni 2014 speelde Pepe ook marimba, en terwijl wij met een menigte stonden te klappen en dansen werd 1000 km daar vandaan in Geulle Meg aangereden!
Gelijk na het ongeluk opende jij je voor de hele wereld en de hele wereld voor jou en je familie om het leed samen te kunnen delen!
Zo moedig en groot van je Kim, om al gelijk na het ongeluk zo open te stellen en jullie intense verdriet, angst, zorgen en lijden te delen met iedereen die zo met jullie begaan is en zoveel van jullie en Meg houden!!
9 weken lang hebben jullie in het ongewisse geleefd...wat een beproeving, maar wat een bewondering tegelijkertijd, want ik ben zelf een van de getuigen, die zag hoe jij met zoveel liefde, geduld, vertrouwen en positiviteit waakte naast je dochters bed en geen moment van haar zijde week.
De hele tijd dacht jij aan haar als een persoon, die kan voelen, horen en zien, ondanks dat haar lichaam je van het tegenovergestelde wilde overtuigen. Maar jij liet je niet luren en vertrouwde voluit op je moederinstinkt.
Meg heeft absoluut gevoeld, dat jij iin haar geloofd en dat draagt zeker bij aan haar herstel!
Al bijna 7 maanden sta je elke dag klaar voor Meg; maar je staat ook klaar Janna, Armanden zelfs vreemden, die je tegenkomt op het Ronald Mc Donald huis. Ondanks je eigen leed, kun je die nog vergeten om naar anderen te luisteren en anderen te helpen! Wat een mooie eigenschap van je Kim, die eigenschap heb ik altijd in je bewonderd. Hoe je toch altijd lojaal, genereus aan anderen denkt en anderen helpt! Bovendien kreeg je er nog extra zorgen bij met Armand, die een longontsteking opliep!
Hoe ver jij al in je ontwikkeling bent, geeft bv al aan hoe jij al vanaf het begin de situatie hebt geaccepteerd zoals die is.
Dagen komen en dagen gaan. Weken komen en weken gaan, maanden komen en gaan...jij bent bij Meg en WIJ... gaan verder met ons eigen leven! We denken aan Meg, en aan jou....we denken aan Janna, aan Armand, je familie. Dat doen we ongetwijfeld! Allemaal... maar de telefoontjes worden stilaan minder, de berichtjes worden minder, de kaartjes Worden minder, de bezoeken worden minder.... en minder en minder!
Wij merken dat niet, want ons leven gaat gewoon verder, maar jij... die nog steeds elke dag bij Meg is, merkt het maar al te goed! Jij leeft nu een nieuw leven.
Ik ben ook een van die, die minder en minder van zich liet horen. Tuurlijk...ik heb een fotolijst ophangen thuis en brand nog steeds kaarjes voor Meg. Op mijn werk heb ik Megje staan op het jaargetijde-altaartje met kaarsjes en kristallen om haar heen. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar en jou denk. Wellicht zal dat voor anderen ook zo zijn, maar anders gaat ons leven gewoon verder!
Jij hebt zo gelijk meisje, en ik kan me maar al te goed voorstellen hoe het voor je moet aanvoelen... dat mensen, zoals ik, om je heen ineens niets meer van zich laten horen of weinig, mensen je ontwijken of ineens niet meer voor je kunnen of willen klaarstaan! Dankbaar ben ik dan ook voor de mensen om je heen, die er wel voor je zijn, zodat je even kunt uitrusten, even kunt ademhalen, even aan jezelf kunt denken! Dat verdien je ook.
Ik heb gereflekteerd over je verhaal Kim en de nieuwe weg die jij met je familie bent ingeslagen. Jullie hebben inderdaad nog een lange weg te gaan! Maar toch wil ik ondanks de afstand er voor je zijn; met de techniek van vandaag is afstand ook nauwelijks een excuus! Ik wil erbij zijn op deze lange weg om er voor je te kunnen zijn, te luisteren en steunen...
Een hele dikke knuffel lieve vriendin!
Esther
Lieve Esther, wat prachtig geschreven! Maar we kennen elkaar al zo lang <3 Maak je geen zorgen ik neem jou echt niks kwalijk.... Ik ben nooit goed in hulp vragen geweest....
ReplyDelete