Birthday

Hurray Meg is turning 15 today! 

It is her Birthday a day after the attack at the twintowers in New York. I stil remember how hard my belly got seeing these planes fly into the towers. Every channel showed it. I Thought these belly pains were from seeing this but day after they were contractions. at 17:59 h. Mechttildis alias Meg was born. Doubts about how the world would change when she would grow up... A world war III ? We didn't even feel like adding out a flag  outside our house to show we got something to celebrate. We waited 2 days  found it inappropiate to do so when so many people died in New York.

Back to today... 15 years later, The things happened to her in June 2014 was not in my imagination, Somehow I feel sad on this festive day. That normal healthy child is not there anymore and I really miss that a lot today. All the fighting to survive, therapies, adjustments, wheelchair, wheelchairbus, divorce, rented home, special school, diapers, her stil not at home due to not able to shower her..... she is not able to cycle, go to school by herself with a bunch of children going to the same school, talking is stilll not there , (but I keep faith in it, I hear her sometimes) it all makes me cry.
Which is good, needs to come out  too. so even 15 years later no flag out today.

Janna baked at grandma's place a cake for Meg 

We held her birthdayparty yesterday, family and some freinds came and it was fun, but today it all feels so double.
She is at school now, We blockstamped each classmates firts letter on handkerchiefs using the handkerchief as wrapping paper around a simple healthy apple. For the teacher I cut some flowers from my garden. I drove Janna first to school, so proud of that daughter too!. Then to Meg's room in the clinic, to get her cloths and chargers back in her room. the "nurses there were singing when we came in :) they written on the chalkboard a message to Meg :

Then off to her school. as she had the flowers at her table at the wheelchair all were looking. Girls form her class yelled Happy Birthday to you Meg!! and came closer. the other teachers on the corridor congratulated her and me too.  arriving at her classroom, the doorway was decorated with paper garlands and one window too. at the whiteboard was a also written congratulations Meg 15 years! Meg was smiling from ear to ear. I think she wil have a nice day. after school her father picks her up and they wil go to the drumclass, she is now playing bongo's . this evening we wil be eating in a restaurant "de kastanjeboom". That was her wish, she is asking to eat there for a long time. when that is done we wil drive her back to the clinic...

Happy Birthday Sweet Meg. I love you and am very Happyand gratefull to stil have you <3 <3 <3 

Een beschrijvend verhaal.

Vanmorgen was er weer een gesprek over Meg en ons met maatschappelijk werkster en de psychologe van Adelante. gesproken is er over hoe het met Meg gaat en mijzelf, hoe het met de woningaanpassingen gaat en plannen voor leuke uitjes,  De maatschappelijk werkster sloot af met een ontzettend passend verhaal. Ok wij hadden Meg niet vanaf de geboorte zo hoe ze nu is, maar voor de rest klopt het verhaal wel. Ik  schrijf het hieronder neer:


"Welkom in Holland"
 Ik wordt vaak gevraagd om te beschrijven hoe het is om een kind op te laten groeien met een handicap - om mensen te helpen die niet die unieke ervaring kennen, het begrijpelijk te maken, om een voorstelling te geven hoe het voelt. Het is ongeveer als volgt.

Wanneer je een baby verwacht, is het net een fantastische vakantiereis -- naar Italië. Je koopt een stelletje reisgidsen en maakt erg mooi plannen. Het Colloseum, het Sint Pieterplein, de Sixtijnse Kapel, het Vaticaan, de gondels in Venetië. Je leert een paar handige Italiaanse zinnetjes. Het is allemaal opwindend, je verwacht er veel van.

Na maanden van voorbereiding, komt eindelijk de dag van vertrek. Je pakt je koffers en gaat richting vliegveld. Vele uren later landt het vliegtuig. De stewardess komt en zegt: "Welkom in Holland". "Holland !!?? zeg je. "Wat bedoeld u met Holland? ik heb een reis naar Italië gepland, ik leef in de veronderstelling dat ik in Italië zou zijn nu. Mijn hele leven heb ik gedroomd over Italië.

Maar er is een verandering in het vluchtplan, Ze zijn geland in Holland en daar moet je blijven. Het is belangrijk om te weten dat ze je niet naar een verschrikkelijke vreselijke plek hebben gebracht, vol met pest, ziekte en alleen maar ellende. Het is alleen een andere plaats. Dus moet je nu erop uitgaan om nieuwe gidsen te kopen. En je moet een hele nieuwe taal leren. En je zult een hele nieuwe groep mensen leren kennen die je anders misschien nooit was tegengekomen.

Het is alleen een andere plaats. Het is in tempo een minder snel land, minder flitsend. Maar nadat je er een tijd betnt geweest en je diep ademgehaald hebt, kijk je rond en begin je te zien dat Holland veel water heeft, molens, tuilpen, dat Holland zelfs hele mooie Rembrandts heeft.

Maar iedereen die je kent is druk met komen en gaan naar Italië, en zij praten er allemaal over wat een fantastische tijd ze hebben. En voor de rest van je leven zou je kunnen zeggen "ja dat was de bedoeling. Dat had ik gepland. "

De pijn daarvan zal nooit verdwijnen, want het verlies van die droom is een ernstig verlies. Maar als je je leven blijft rouwen om het feit dat je niet naar Italië bent geweest, dan zul je nooit vrij kunnen zijn om te genieten van de erg bijzondere, de lieve dingen van Holland.

"Welcome to Holland", van Emily Pearl Kingsley, in boek: Verlieskunde (1996) Utrecht: Lemma. Vertaling : Herman de Mönnick.